Αθήνα, 8:30 π.μ.

Πέρναγα με το μηχανάκι στους δρόμους της Αθήνας (συνεπιβάτης πάντα) και παρατηρούσα τα πρόσωπα των ατόμων γύρω μου. Όλοι, μέσα σε αυτοκίνητα, λεωφορεία, τρόλεϊ ή ακόμα και πάνω σε παπιά, μηχανές κλπ είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Ακόμη και οι πεζοί το είχαν - δεν είναι θέμα μηχανοκίνητο αυτό!!
Όλοι είχαν στο πρόσωπό τους αποτυπωμένες έγνοιες. Έτσι, μια θολούρα, μια σκέψη βαθιά, ένα…άγχος…… ναι το άγχος ήταν αυτό που τους χαρακτήριζε – που μας χαρακτήριζε για να μη βγάλω την ουρίτσα μου απέξω. Μόνο οι αιτίες είναι διαφορετικές.
Άγχος:
γιατί έχει κίνηση
για μια πιθανή καθυστέρηση
για ένα ραντεβού σημαντικό
για μια παρουσίαση στη δουλειά
για το φόρτο εργασίας
για ένα ραντεβού με το γιατρό
για μια εξέταση ιατρική
για κάποιον διαγωνισμό
για έναν βαθμό
για δυο κιλά παραπάνω ή παρακάτω
γιατί μπορεί να βρέξει, ή να μη βρέξει
για
για
για
για χιλιάδες λόγους σημαντικούς αλλά και ασήμαντους τελικά.

Συγκεντρωθείτε γιατί αγχω(α)νόμαστε!!!