Πέμπτη

Λοιπόν, το αποφάσισα, η Πέμπτη είναι η πιο αδικημένη μέρα της εβδομάδας. Κι αυτό γιατί όλοι τη βλέπουμε ως προ-Παρασκευή, οπότε είναι σαν να μην τη βλέπουμε καν!! Απλώς περιμένουμε να περάσει για να έρθει η λύτρωση....Παρασκευή = Σαββατοκύριακο άλλωστε. Μήπως δηλαδή πέφτει και η Παρασκευή στην ίδια παγίδα; Θυμάμαι, στο δημοτικό ακόμη, μου είχαν χαρίσει ένα σελιδοδείκτη που απεικόνιζε τον Garlfield να λέει " Ζω για τα Σαββατοκύριακα". Μου άρεσε αυτός ο σελιδοδείκτης και ας μην καταλάβαινα τότε τι θέλει να πει ο ποιητής!! Δεν είχα πρόβλημα να ζω και για τις υπόλοιπες μέρες της εβδομάδος βλέπετε!! Σήμερα όμως...... τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Σήμερα δεν προλαβαίνω να ζήσω τις υπόλοιπες μέρες οπότε περιμένω απλά το ΣΚ. Με 2 και ενίοτε 3 δουλειές, με διάφορες υποχρεώσεις και το τρέξιμο που αυτές συνεπάγονται, ξυπνάω τη Δευτέρα το πρωί και το μόνο που σκέφτομαι είναι ότι που θα πάει θα έρθει και το μεσημέρι της Παρασκευής πάλι. Και τότε βεβαίως αρχίζει ένα άλλο βάσανο.... γιατί Σαββατοκύριακο βλέπετε σημαίνει ελεύθερος χρόνος.....και φυσικά πρέπει να τα προλάβεις όλα. Να ξεκουραστείς, να δεις φίλους και γνωστούς, να ασχοληθείς με το σπίτι, να πας για ψώνια, να βγεις, να χαλαρώσεις, να πας για μπάνιο, να... να... να... και αν κάνεις το λάθος να φύγεις από την Αθήνα μαζί με άλλα 4 εκατομμύρια Αθηναίους που θυμήθηκαν να γίνουν Έλληνες, θα πρέπει να προνοήσεις να επιστρέψεις στην Αθήνα σε άλλη ώρα από τους 4.000.000 Έλληνες που αναγκάζονται να γίνουν πάλι Αθηναίοι. Αλλιώς θα πρέπει να περάσεις ατελείωτες ώρες στο αυτοκίνητο, θαυμάζοντας τα καινούρια τούνελ της κακιάς σκάλας, προσπαθώντας να φανταστείς τη χρησιμότητά τους........κ.λ.π. κ.λ.π..
Ορίστε.....για την Πέμπτη ξεκίνησα να λέω και έφτασα ήδη στην Κυριακή. I rest my case.