Βοήθα Παναγιά μου….

Δεκαπενταύγουστος χθες ....και είχα τη φαεινή ιδέα να ανάψω ένα κεράκι.... της Παναγίας βλέπετε... κάπου, έξω από την Αθήνα!! Ουρές ατελείωτες για να αγοράσεις το κερί, ουρές ατελείωτες για να το ανάψεις...εγκατέλειψα την προσπάθεια και έδωσα το κεράκι μου σε κάποιον με μεγαλύτερο εκτόπισμα από το δικό μου. Άσε που παραλίγο να με ποδοπατήσουν γιατί έτυχε να είμαι μπροστά στο καλάθι με το αντίδωρο που βγήκε από την εκκλησία..... ΠΑ ΝΙ ΚΟΣ.
Και μετά είχα τη φαεινή ιδέα - καλά, όχι μόνο εγώ, όλη η παρέα – να πιούμε καφέ στο κεντρικό καφενείο. Και φανήκαμε τυχεροί άτυχοι να βρούμε τραπέζι όπου έπρεπε να περιμένουμε καμιά ώρα για να δώσουμε παραγγελία, και γύρω στο μισάωρο για έναν ελληνικό διπλό, που ήρθε μεν αλλά όχι ακριβώς όπως τον είχα παραγγείλει....
Και μετά το φαγητό..... χα χα χα ..... και εκεί βρήκαμε τραπέζι αλλά στα 3 τζατζίκια παίρνεις 2, νερό αν το θυμηθεί το γκαρσόνι κλπ κλπ. Ταλαιπωρία. Μου φαίνεται πως του χρόνου τέτοια μέρα θα κάτσω σπίτι και θα παρακαλέσω την Παναγιά να μας έχει καλά από εκεί.