ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ΤΩΡΑ!!

Δεν ξέρω, αυτό κάτι μου θυμίζει. Μάλλον είναι κάποιο σύνθημα που έχει χαραχθεί βαθιά μέσα στο μυαλό μου. Από τις μέρες του δημοτικού σχολείου νομίζω...Ανακύκλωση. Είναι ότι λιγότερο μπορεί να κάνει κανείς για τούτο το έρμο το περιβάλλον. Πολύ χάρηκα λοιπόν, που τις τελευταίες βδομάδες όλες οι γωνιές των δρόμων έχουν γεμίσει με κάδους έτοιμους να υποδεχτούν ότι υλικό ανακυκλώνεται και όχι μόνο το χαρτάκι. Δεν ξέρω βέβαια κατά πόσο θα λειτουργήσουν σωστά όλα αυτά - στην Ελλάδα ζούμε μη γελιόμαστε - από το τι θα πετάξουν μέσα σε αυτούς τους κάδους οι φανταστικοί Ελληνάρες μέχρι το τι κατάληξη θα έχει αυτό σε σχέση με τους υπέροχους κρατικούς μηχανισμούς και διαδικασίες.
Πάντως οι κάδοι είναι εκεί - και είναι ένα πρώτο βήμα. Στο χέρι μας είναι να δουλέψουν σωστά ή όχι. Και είναι μια ωραία αίσθηση αυτή της ανακύκλωσης. Ότι κάτι κάνεις, ότι πετάς λιγότερα και χρησιμοποιείς περισσότερα. Μια χαρά...
Να ακόμη και τώρα, που σε μια φάση εκκαθάρισης αποφάσισα να ξεφορτωθώ χιλιάδες έντυπες σημειώσεις από την πορεία των φοιτητικών μου χρόνων - 7 περίπου συναπτά έτη ήταν αυτά - δεν αισθάνομαι ότι τις πετάω και πάνε χαμένες, απλά ότι συνεχίζουν τον κύκλο τους και αυτό είναι το επόμενο στάδιο.Και γεμίζοντας σακούλες και σακούλες με χαρτί χαίρομαι πάρα πολύ που μπορούν να πάνε στον κατάλληλο κάδο και ίσως να ξαναχρησιμοποιηθούν.
Και δεν με ενοχλεί να κάνω ένα βήμα παραπάνω ή μια extra βόλτα με το αυτοκίνητο προκειμένου να βάλω και το δικό μου λιθαράκι μπας και σώσουμε κάτι, έστω και το ελάχιστο σε τούτον το πλανήτη. Και ας είναι το λιθαράκι μου τόσο μικρό. Αυτό λέω και στους γύρω μου που φαίνεται να αδιαφορούν – που βαριούνται να κουβαλήσουν, να πάνε ως τον πλησιέστερο κάδο γιατί πιστεύουν πως δεν θα αλλάξει τίποτε και πως πέντε σελίδες δεν κάνουν τη διαφορά. Και που ξέρουν…. Μπορεί και να την κάνουν… γιατί σ’ αυτή τη ζωή οι λεπτομέρειες κάνουν την διαφορά! Ας είμαι και εγώ λοιπόν μια μικρή λεπτομέρεια, μου αρκεί!