.......blues......

Μακάρι να φταίει η βροχή.....γι' αυτήν την μελαγχολική διάθεση.... γιατί κάποτε η βροχή θα σταματήσει!

Αν δεν φταίει αυτή όμως; Έτσι κι αλλιώς χθες δεν φαινόταν να έχει τέτοιες επιδράσεις. Μάλλον ακριβώς τις αντίθετες είχε. Γιατί πως είναι δυνατόν να μελαγχολήσεις όταν είσαι αραχτή στον καναπέ, στη ζεστασιά μιας ψιλής κουβερτούλας, ώρες μπροστά στην τηλεόραση με τη συνοδεία ενός καφέ και φυσικά μιας σοκολάτας και μάλιστα παρέα με το μωρό σου; Είναι; Δεν είναι δυνατόν βέβαια...ειδικά στην περίπτωσή μου, που οι στιγμές χαλάρωσης και σπιτικής θαλπωρής δεν είναι και τόσο συχνές, αν όχι σπάνιες!

Το χθες πέρασε όμως και το σήμερα είναι διαφορετικό. Η μέρα ξεκινά με το γραφείο όπου τον τελευταίο καιρό επικρατεί πανικός!! Νέα άτομα, νέες καταστάσεις, συνεχόμενες αλλαγές και σ' όλα αυτά μια αποκαρδιωτική στασιμότητα. Φταίω εγώ; Μήπως έπρεπε να παίζω διαφορετικά το παιχνίδι; Μήπως θα πρέπει να είμαι μέσα σε όλα και όχι απλώς παρατηρητής; Μήπως κάνω κάτι λάθος; Και αν ναι, τι; Να αλλάξω, να παραμείνω, να... έχω μπερδευτεί ξανά, γιατί ναι, σίγουρα δεν είναι η πρώτη φορά. Το έχω αισθανθεί πάλι αυτό το απαίσιο συναίσθημα. Απλά δεν θυμάμαι πως να το αποβάλλω!